จากการสำรวจและศึกษาพบว่านักศึกษาที่เข้าเรียนวิชาดนตรีในระดับปริญญาตรีมีความรู้ความสามารถไม่พอ เนื่องจากความรู้พื้นฐานทางดนตรีน้อย และเริ่มเรียนดนตรีช้าเกินไป นอกจากนี้เด็กที่เรียนดนตรี ไม่ได้มีความสนใจดนตรีเท่าที่ควร จึงมีคำถามเกิดขึ้นมากมาย ทำไมเด็กไทยแตกต่างไปจากเด็กที่เล่นดนตรีในยุโรป ทำไมเด็กปี่พาทย์เล่นดนตรีตั้งแต่ยังเล็กและเก่งได้ ทำไมเด็กเรียนดนตรีที่โรงเรียนแล้วไม่เก่ง เป็นต้น

เมื่อเดือนเมษายน 2538 คณะผู้บริหารศูนย์การค้าเสรีเซ็นเตอร์ ได้จัดมหกรรมดนตรี มีการประกวดวงดนตรีเครื่องเป่า การแสดงดนตรีคลาสสิค นิทรรศการดนตรี ซึ่งได้รับความสนใจจากผู้คนพอสมควร เมื่อสิ้นสุดงานมหกรรมดนตรีทางผู้บริหารเสรีเซ็นเตอร์ก็เสนอให้ช่วยคิดโครงการต่อเนื่อง ดังนั้นโครงการศึกษาดนตรีสำหรับบุคคลทั่วไปจึงถูกนำเสนอทันที 

โครงการศึกษาดนตรีสำหรับบุคคลทั่วไป ได้เริ่มก่อสร้างเมื่อเดือนกรกฎาคม 2538 แล้วเสร็จเปิดโครงการเมื่อวันที่ 23 ธันวาคม 2538 เพื่อที่จะศึกษาค้นคว้าความสามารถความถนัดทางดนตรีของเด็ก ภายใต้งานวิจัยเรื่องพรสวรรค์ศึกษา วิทยาลัยดุริยางคศิลป์ มหาวิทยาลัยมหิดล

งานวิจัยพรสวรรค์ศึกษาในโครงการศึกษาดนตรีสำหรับบุคคลทั่วไป ทำหน้าที่ศึกษาค้นคว้าความถนัดและความสามารถทางดนตรีของเด็ก ขณะเดียวกันก็เปิดรับบุคคลทั่วไปที่อยากจะเรียนดนตรีเพื่อความสุขส่วนตัว เรียนดนตรีเพื่อเป็นหุ้นส่วนชีวิตหรือเรียนดนตรีเพื่อการพักผ่อนหย่อนใจก็ตาม ซึ่งมีผู้สนใจเข้าเรียน ส่งลูกหลานเข้าเรียนดนตรีเป็นจำนวนมาก

นักเรียนสามารถเรียนได้เป็นรายชั่วโมง รายสัปดาห์ รายเดือน และรายภาคการศึกษาขึ้นอยู่กับความประสงค์ของผู้เรียนเป็นสำคัญ ระบบการเรียนส่วนใหญ่จัดให้เรียนแบบตัวต่อตัว เพื่อความเป็นเลิศทางวิชาการ มีครูประจำ พนักงานประจำ ครูพิเศษ มีผู้จัดการโครงการ โดยโครงการเปิดสอนทุกวันเหมือนกับศูนย์การค้าที่ให้บริการทุกวัน

โครงการศึกษาดนตรีสำหรับบุคคลทั่วไป วิทยาลัยดุริยางคศิลป์ มหาวิทยาลัยมหิดล เป็นโครงการนำร่องของการนำมหาวิทยาลัยออกนอกระบบ บริหารจัดการด้วยตนเอง จัดกิจกรรมดนตรี ทำหน้าที่ทางวิชาการและบริการสังคม เป็นต้นแบบของการจัดการศึกษาในศูนย์การค้า ทำให้โฉมหน้าของการศึกษาดนตรีในประเทศไทยเปลี่ยนไป ส่งผลให้เกิดโรงเรียนดนตรีตามมาตรา 15(2) เกิดขึ้นมากมาย ศูนย์การค้าทุกศูนย์มีโรงเรียนดนตรี การศึกษาดนตรีได้ขยายเป็นวงกว้างขวางขึ้น 

โครงการศึกษาดนตรีสำหรับบุคคลทั่วไป ของวิทยาลัยดุริยางคศิลป์ จัดการเรียนการสอนด้วยหลักสูตรที่จัดทำและพัฒนาขึ้นโดยคณาจารย์ผู้ทรงคุณวุฒิ แบ่งโครงสร้างหลักสูตรเป็น 4 ขั้น12 ระดับ ได้แก่ ขั้นดนตรีพื้นฐานสำหรับเด็กเล็ก ขั้นเตรียมเครื่องมือ ปฏิบัติเครื่องมือ (12 ระดับ) และหลักสูตรเรียนรวมวง โดยแบ่งออกเป็น 8 ภาควิชา ประกอบด้วยภาควิชาเปียโน ภาควิชาเครื่องสายตะวันตก ภาควิชาเครื่องเป่าและเครื่องกระทบ ภาควิชากีตาร์ ภาควิชาทฤษฎีดนตรี ภาควิชาดนตรีสำหรับเด็กเล็ก ภาควิชาดนตรีไทย และภาควิชาขับร้อง แต่ละภาควิชามีการจัดสอบวัดระดับความสามารถทางดนตรีตามหลักสูตรที่วิทยาลัยกำหนด

ในเดือนธันวาคม 2552 เมื่อสิ้นสุดสัญญาเช่ากับทางศูนย์การค้าเสริเซ็นเตอร์ โครงการศึกษาดนตรีสำหรับบุคคลทั่วไป วิทยาลัยดุริยางคศิลป์ ได้ย้ายที่ทำการมาอยู่ที่ห้องเลขที่ 4047 ชั้น 4 ศูนย์การค้าซีคอนสแควร์ เลขที่ 55 ถนนศรีนครินทร์ แขวงหนองบอน เขตประเวศ กรุงเทพฯ บนพื้นที่ 1,170 ตารางเมตร โดยศูนย์การค้าซีคอนสแควร์เป็นผู้สนับสนุนงบประมาณการก่อสร้างให้ทั้งหมด (ประมาณ 18 ล้านบาท) เริ่มเปิดทำการ(บางส่วน) เมื่อวันที่ 22 ธันวาคม 2552 และเปิดทำการเต็มรูปแบบเมื่อเดือนกุมภาพันธ์ 2553 ปัจจุบันมีนักเรียนประมาณ 1,260 คน มีพนักงานประจำ 10 คน อาจารย์ประจำ 7 คน อาจารย์พิเศษ 54 คน มีห้องเรียนสำหรับเรียนเดี่ยว 65 ห้อง ห้องเรียนรวมวง 6 ห้อง และห้องแสดงคอนเสิร์ตขนาด 100 ที่นั่ง 1 ห้อง

Music Campus for General Public (MCGP), College of Music, Mahidol University is a project with an aim to change the education of music and beliefs about gifted and talented people. However, the most important aim is to educate people outside the college who are interested in high standard music courses.

Music Education for the General Public courses are available for all musical instruments and for everyone, no matter with age, gender or musical background. Moreover, we have more special courses for those who already work in music field.

On December 23, 1995 the College of Music established the first center for this project at Seri Center and on May 27, 2006 opened the second center at Siam Paragon. Now, these two centers have increased their courses and service for more interested students and adults.